Օսմանյան ժամանակաշրջանում գեղանկարչությունը գեղարվեստական արտահայտման կարևոր ձև էր, որը զարգացավ Օսմանյան կայսրությունում 14-րդ դարից մինչև 20-րդ դարի սկիզբը։ Նկարչական արվեստին այս ժամանակաշրջանում բնորոշ էր իսլամական և իրանական գեղարվեստական ավանդույթների միաձուլումը եզակի օսմանյան ոճի հետ և ստեղծելով առանձնահատուկ ոճ:

Օսմանյան գեղանկարչությունը, որը նաև հայտնի է որպես օսմանյան մանրանկարչություն, սովորաբար ստեղծվել է ջրաներկի միջոցով թղթի կամ մագաղաթի վրա: Նկարները սովորաբար փոքր չափերի էին, սովորաբար չափում էին մոտ 20 x 30 սանտիմետր, և արվում էին հմուտ նկարիչների կողմից, որոնք հայտնի են որպես որմնանկարիչներ:

Օսմանյան ժամանակաշրջանի նկարչությունը հաճախ ներառում էր բարդ նախշեր և մշակված վրձիններ՝ վառ գույներով և համարձակ հակադրություններով: Նկարները, որպես կանոն, խիստ ոճավորված էին և զարդարված՝ ընդգծելով դետալներն ու ճշգրտությունը:

Օսմանյան գեղանկարչության ամենատարածված թեմաներից մեկը կարևոր իրադարձությունների պատկերումն էր, ինչպիսիք են պատերազմները, դատական արարողությունները և կրոնական արարողությունները: Այս նկարները հաճախ ներառում էին հագուստի, ճարտարապետության և օսմանյան մշակույթի այլ ասպեկտների մանրամասն պատկերներ։

Օսմանյան նկարների մեկ այլ հայտնի թեմա էր դիմանկարը, որտեղ պատկերված էին Օսմանյան կայսրության կարևոր դեմքեր, ինչպիսիք են սուլթանները, իշխանները և թագավորական արքունիքի այլ անդամներ: Այս դիմանկարները խիստ ոճավորված են՝ շեշտը դնելով թեմայի շքեղությունն ու ուժը գրավելու վրա:

Օսմանյան գեղանկարչությունը հաճախ ներառում էր գեղագրություն՝ արվեստի կարևոր ճյուղ իսլամական աշխարհում: Կալիգրաֆիան օգտագործվում էր այնպիսի կարևոր տեքստեր գրելու համար, ինչպիսին է Ղուրանը, և հաճախ օգտագործվում էր օսմանյան նկարներում՝ որպես արվեստի գործին լրացուցիչ իմաստ և նշանակություն հաղորդելու միջոց:

Ընդհանուր առմամբ, օսմանյան ժամանակաշրջանում նկարչությունը Օսմանյան կայսրության մշակութային և գեղարվեստական ժառանգության կարևոր մասն էր: Իսլամական, պարսկական և օսմանյան ոճերի յուրահատուկ համադրությունը ստեղծեց յուրահատուկ ոճ, որը շարունակում է ոգեշնչել արվեստագետներին և արվեստի սիրահարներին այսօր:

​

Ստամբուլ Իզմիրի անտիկ